Kaç Kadına Işık Olabilirim?
"Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerekir."
Değerli okurlarım Hz. Mevlananın sözüyle başlamak istedim satırlarıma. Ben Birgül Yağlat dünyaya gözlerimi Karaman’ın Ermenek ilçesinde 15 Nisan 1988 yılında açmışım. Hayat şartları ailemi Konya’ya sürüklemiş 8 yaşından 27 yaşıma kadar Konya da ikamet ettim. Selçuk Üniversitesi İşletme Bölümü mezunuyum, haliyle muhasebeci olmuştum. Üniversiteyi bitirir bitirmez ilk işime özel bir şirkette başladım.
Birkaç farklı firma da daha muhasebecilik yaparken birden aklıma İzmir geldi. Hakkında çok şey bile bilmediğim bir şehre gitme kararı aldım ve gittim. Hem de güvendiğim hiç kimse hiçbir yer olmadığı gibi çok fazla bir birikimimin bile olmamasına rağmen gittim. O zamanlar farkında değildim neye nasıl cesaret ettiğimin. Bunu fark etmem üç dört yılı buldu diye bilirim. Her şeye sıfırdan yeniden başladım. Nasıl ki kuşlar tek tek çer çöp taşımayla yuva yapıyorsa bende aynen öyle yaptım. Hiç hayıflanmadım. Aç kalmadım ama mecazi olarak aç da kalsam susuz da kalsam çok da yorulsam hiçbir şeyden şikayet etmedim. Sabrettim kanaat ettim ve her gün yeni bir şeyler öğrendim.
Dört dörtlük bir hayatım bile yoktu ama ben çok mutluydum. Neden mi? Mesela evimin az ilerisindeki köşede bir bakkal varmış ve ben burayı tam on beş gün sonra fark ettim. İnsan buna sevinir mi ben seviniyordum neden mi peki çünkü o bakkalı görene kadar hep daha uzak bir yere gidiyordum. Sonra evimin etrafını keşfetmeye çalıştım her gün bir şeylerin satıldığı yeni yerler yeni sosyal aktiviteler yapabileceğim konular mekanlar bulup mutlu oluyordum. Sanki yeni bir romanı okumaya başlamış gibi her gün her sayfada başka şeyler okuyordum. Her insanın hayatında bazı yol ayrımları vardır ya da dönüm noktaları işte benimde hayatımın dönüm noktalarından bir tanesi İzmir’e gitmek oldu. Orada çok şey öğrendim hayata dair. Kendime olan özgüvenimi orada daha net olarak kazandım. Öğrendiğim en önemli hayat dersi ise yukarıda anlattığım bakkal meselesi…
Dedim ya insan bakkal buldum diye mutlu olur mu diye oldum çünkü her gün daha uzaklara gidiyordum ihtiyaçlarımı alabilmek için demiştim. Neden mutlu oldum sizce gerçekten bir bakkal bulsam mutlu olur muydum bilmediğim bir şehir de belki. Ama burada ki ayrıntı ise önce her gün daha uzak bir yere gidip sonra yakınımdaki bakkalı görünce mutlu olmuştum. Bu sadece bakkal örneği hayatımızda da öyle değil midir aslında kötüyü görmeden iyiyi bilemeyiz, ya da iyi dediğimiz şey belki de iyi olanı bilmediğimiz için kötüye iyi demek gibi bir şey değil midir? İş te tamda bu sebepten ötürü hayatımın anahtar kelimesi her zaman anın ve bulduklarımın ya da öğrendiklerimin tadını çıkarmak ve önüme bakmak oldu. Şunu biliyoruz ki hiçbir yere kolaylıklarla gelinmiyor. Bedel ödenmeden hiçbir yere varılmıyor. Hayatımı uzun uzun anlatarak sıkmayacağım sizleri Meram Tatlıses Lahmacun Restoranın işletmeciliğini yapıyorum bir sonraki yazımda restoranın inceliklerinden bahsedeceğim. Sevgiyle Kalın.
